هر چند تازه از حرمت آمدم ولی...

 

...چند روزی می شه که از مشهدالرضا اومدم...این همه انتظار می کشی و بعد عین برق و باد می گذره...

این دفعه هر دو شبی رو که تو مشهد بودم تو حرم خوابیدم ..واقعا خوابیدن تو حرم امام رضا یکی از بهترین خواب هاست ..

این بار چون ماه محرم بود چند تا دسته هم دیدم که مداحی می کردند و به طرف حرم امام مهربان می اومدند...

یه نکته مثبت دیگه ای که تو این سفر بود  این که برای رفتن کنار ضریح امام رضا صف باید بسته می شد

و نیکی این مسئله در این بود که دیگه جونت در خطر نیست برای اینکه بخوای سمت ضریح بری

و حق الناس به مراتب کم تر انجام می گیره...

انقد مدت اقامتم تو مشهد کوتاه بود که سعی کردم بیشترین وقتم رو صرف موندن تو حرمش کنم ...

یه آرامشی تو اون ازدحام هست که اون همه شلوغی توش گمه ...نمی دونم شاید تصور من اینه ..سر و صداش آزار دهنده نیست ...

دلم زود زود حرم می خواد ...امام رضا خیلی مهربونه ..حدود 10سال من  و دعوت نکرد و من و تو انتظار خودش گذاشت ...

اما امسال ...

واقعا ازش ممنونم به خاطر همه ی مهربونی هاش..

ان شاالله هرکی که دلش می خواد بره حرم به زودی قسمتش بشه و شرایطش جور بشه و بره ...

خدا کنه بزودی باز دعوتم کنه ..لحظه ای که داشتم از اون صحن و سرا دل می کندم

مثل وقتی بود که می خوای از عزیز ترینت دل بکنی و سخت تر از اون اینکه نمی دونی دیگه کی می تونی ببینیش...

دلم برای صحن و سراش تنگ می شه ...

هر جا سوال شود که دلت در کجا خوش است

بی اختیار بر دهنم مشهدالرضاست ...