گاهی چقد زندگی بین آدما سخت می شه ...

کلا قدم زدن تو شهر و بین آدما رو دوست دارم...اینکه بتونم به آدم ها کمک بکنم رو دوست دارم ...

از اینکه خوشحالی یکی ببینم خوشم می آد ، مخصوصا اگه خودم باعث نشستن لبخند رو لب یکی باشم ...

اما گاهی واقعا زندگی کردن برام بین همین آدم ها خیلی سخت می شه

بعضی آدم هایی که از الفبای ادب فقط رفتار نادرست و بی ادبیش رو یاد گرفتن...

اونا که وقتی سر یه کاری هستند براشون زیاد اهمیت نداره که از کارشون بزنن...

اونوقت تو هم بخوای کارت رو درست انجام بدی اعتراض می کنن ...

وای که چقد تحمل بعضی کارای زشتی که دیگه تبدیل به یه عادت شده ، سخته ...

و چقد سخته که گاهی وقت ها مجبور شی با این آدم ها ساعت هایی رو تحمل کنی...

نمی گم من خوبم ، اما بعضی رفتارای زشت تو جامعه برام غیر قابل تحمله ...

آدم هایی که خیلی راحت دروغ می گن و بعدش می خندن و خوشحال هستن از کاری که انجام می دن ...

یا حق کسی و ضایع می کنن اما بعد اونا هستن که طلبکار هستن...

و و و ...

نمی دونم کار این نوع از آدمای دنیا قراره به کجا برسه ...

فقط می تونم بگم خدایا خودت یه کاری کن ...

"  الهی و ربی من لی غیرک ... "

پی نوشت : شهادت حضرت معصومه رو تسلیت می گم .

پی نوشت : رفتم خونه برگشتم اما خیلی کوتاه متاسفانه ...